Kabouterblog: Snoeien uitgesteld!

woensdag 1 april 2015

Snoeien uitgesteld!

Liep net door de tuin met hond Sammy die ineens als een enorme speurhond blijkbaar iets in het vizier kreeg. Onder de eerste narcissen zat Nisse met zijn complete kist gereedschap. Diep in mijn kraag voor de enorme wind die door de polder waait, vroeg ik hem wat hij van plan was. 'Ik ga alvast snoeien, want je hebt het nu zeker al een maand uitgesteld.' Het klinkt verwijtend, maar ik moet toegeven het klopt. Ik heb er met dat koude weer nog helemaal geen zin in. Ik maak me er vanaf met een smoesje: 'Kijk eens naar al die afgewaaide takken. Ik wacht wel op nog een stormpje van dat kaliber!' Na het uitlaten van Sammy werk ik verder aan mijn nieuwe roman 'De Wolkenkijker'. Na een paar uur zit hij weer naast mijn toetsenbord in zijn schommelstoeltje. Een lekkere blos op zijn wangen van de wind en het werk. 'Kinderachtig mens,' zegt hij en verdiept zich in zijn boek.

1 opmerking:

Ans van Ispelen 1 april 2015 om 08:41
Leuk,dat dit lieve kaboutertje je weer bezig houdt,Marja.

Groetjes Ans
BeantwoordenVerwijderen
Reacties

Reactie toevoegen

Over Nissen, Tomten en Huiskaboutertjes

Lengte:
Inclusief zijn rode puntmuts heeft de huiskabouter de lengte van een flinke mannenhand. Hoewel dit nog wel eens wil verschillen. Tomten zijn weer net iets kleiner en Nissen zitten daar weer tussenin.

Uiterlijk:
Hij heeft eeen vrolijk, stralend rond gezicht met daarin twinkelende oogjes. Wit-grijze haren en een stevig gebouwd lijfje.

Kleding:
Hij draagt een okergeel jasje dat bijelkaar wordt gehouden door een brede leren riem met daaraan aan de achterkant een klein lederen tasje. Een grijsbruine broek die reikt tot aan zijn bruine leren laarsjes. Aan zijn voeten draagt hij grijze sokken. Meestal zelfgebreide, hetgeen de taak is van 'moeder-de-vrouw.

Leefomgeving:
Zijn habitat begint in het noorden van Duitsland, strekt zich uit over Denemarken, richting Noorwegen, Zweden en Finland. Het gaat hiervooral om de Nissen. Er zijn echter ook berichten dat de huiskabouter is gesignaleerd in Ierland en zelfs de Faeroereilanden. Het betreft hier vooral de Tomten. In Nederland bewegen zich vooral de Nissen.

Voeding:
Hij eet viermaal per dag een dikke melkpap met graanprodukten en boter. Hij houdt van een goed glas wijn en tijdens de Kerstdagen stelt hij julegroden (kerstgruwel , pap van melk en meel) zeer op prijs.

Activiteiten:
Zowel de Nissen als de Tomten zijn van huis uit harde werkers en brengen veel welvaart in het huis dat zij hebben uitverkoren om er te wonen en te werken. In het geheim wijdt hij zich aan veel dingen die zijn blijven liggen en een achterstand hebben opgelopen. Hoeweld naam huiskabouter het niet doet vermoeden, voelen zowel Nissen als Tomten zih heel goed in de natuur. Helpen graag mee in de tuin en zien het als een eer wanneer die er keurig bij ligt.

Leergierig:
Nissen en Tomten zijn van huis uit erg leergierig. Lezen veel en graag en verdiepen zich voor al in de mens. Men hen die zij verkozen hebben, proberen ze een levenlang een geestverwantschap op te bouwen.

Eisen:
Hij eist veel van de huiseigenaar waar hij in huis is en zal hem altijd blijven attenderen op slordigheden en niet afgemaakt werk dat hij al gauw, zij het grommende in zijn baard, tot zich neemt. Volgens de Nissen en de Tomten getuigt het van beleefdheid om net te doen alsof hij er niet is. Veelal voert hij taken tot in de puntjes uit.

Huisvesting:
Wanneer hij bij de mens intrekt, verzoekt hij om hem op een natuurlijke wijze te huisvesten volgens door hem opgestelde wensen.

Beloning:
Je kunt een Tomten of Nissen alleen belonen door je hardop af te vragen of de kaboutertjes hiervoor verantwoordelijk zijn.

Eindig:
Komt er door een menselijk sterfgeval een einde aan hun werkzaamheden dan kiezen zij tijdens de begrafenis of crematie reeds een ander. Vaak een bekende van de overledene. Veelal gaat een Nissen of Tomten zo'n vier generaties mee. Wanneer zij hun einde voelen naderen, graven zij hun eigen graf. Een klein hol in de buurt van de woning waar ze geleefd hebben. Vaak nemen zij een voorraad graanhalmen mee, die zij korrel voor korrel opkauwen tot zij de laatste adem uitblazen. Wanneer in de zomer de zon op het graf schijnt zullen de korrels, in het inmiddels vochtig geworden lichaampje, gaan rijzen, waarmee er door de warmte en gisting nieuw leven ontstaat. Het ontzielde mager geworden lijfje vult zich met de rijzende graankorrels. Meestal staat er na één winter en een zomer een totaal verjongde huiskabouter op, die vervolgens een lange, vaak leerzame trektocht maakt door de mensenwereld. Wanneer de tijd rijp is, maakt hij zijn keuze en trekt in bij hen die hij daarvoor heeft uitverkoren.