Ook kabouters moeten soms even 'pingelen'

Loop ik zojuist even door de tuin zie ik dat Nisse is begonnen met het snoeien van een paar boompjes waar ik nog niet aan toe ben gekomen. Hi, hi, zie ik hem even later tegen de zojuist gesnoeide boom staan 'pingelen'. Voor die kleine beentjes is het een heel eind om helemaal terug te moeten lopen. Ik heb niet gezegd dat ik hem 'gespot' heb, want dan zijn de rapen gaar. Toen hij me ontdekte, poseerde hij geduldig voor de camera. Ik riep geruststellend dat de foto's voor de blog bestemd waren!

Kleine verwennerij...

Vanmorgen voelde ik me ontzetten gevleid. Terwijl ik op weg was naar Zuid-Beijerland voor een interview met Tine Holster die schitterende sjaals, sieraden en mutsen maakt van vilt, ontdekte ik bij thuiskomst dat Nisse in de tuin aan het werk was. Binnengekomen stond op mijn bureau in een limonadeglas een boeketje voorjaarsbloemetjes te geuren. Zo lief! Wanneer je op de foto klikt, zul je zien dat hij zijn gereedschapskist bij zich heeft, ben wel benieuwd waarmee deze kleine man mij de komende tijd nog meer gaat verrassen.

Goed gehumeurd weer aan het werk

Er is weer volop leven in het huisje op mijn boekenplank. En meer dan dit zelfs. Hildegom, die al wat eerder haar benen buiten de bedstede stak, zit Nisse als hij eenmaal op staat, behooorlijk achter de vodden. Ze wil het slaapkamertje dweilen en gebiedt Nisse op te schieten. Hij gehoorzaamt zonder morren en brengt de beddenpan weg, haalt de dekens uit de bedstede, hangt de vloerkleedjes over een rekje en...smeert tussen al die bedrijvigheid zuchtend een beschuitje om dat gezellig op het randje van mijn bureau op te eten. Bord op schoot en met een verholen gaapje achter zijn hand kijkt hij wat suffig voor zich uit. Ik klop hem op de schouder. 'Eet ze!' Net voor hij het beschuitje naar zijn mond wil brengen, roept Hildegom vanuit haar huisje: 'Wat ben je toch voor een vieze kerel..je hebt je niet eens gewassen en dan ga je daar op dat bureau een beetje zitten stinken.' Ze vult een emmer en gooit het water in de waskom, die in het slaapkamertje op een tafeltje naast de bedstede staat. 'Ohh', kreunt Nisse. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. 'Ik let wel even op je beschuitje', zeg ik terwijl ik verder werk.

Weer wat leven in de brouwerij

Het heeft even geduurd, maar langzaam komt er weer wat leven in de brouwerij in het kleine huisje in mijn boekenkast. Terwijl ik zat te werken hoorde ik hem rekken en zuchten. Stiekem stond ik even op om te kijken. En jawel hoor Hildegom was al op en zat aan het tafeltje in haar huiskamer te ontbijten. Nisse lag nog naar het plafond te staren en was nog niet helemaal bij de tijd. Eigenlijk hebben we de hele winter niets aan ze gehad. Maar ik neem ze het niet kwalijk. Vorige jaar kwamen ze bij me en werkte al het achterstallige onderhoud hier in Klaaswaal weg. Werkelijk fantastisch! Huis en tuin, niets ontsnapte aan hun aandacht. Daarnaast moesten ze, leergierig als ze zijn, zich helemaal aan onze leefgewoonten aanpassen en dat valt niet altijd mee. Toen het eenmaal winter begon te worden, werd het tweetal slaperig en eenmaal in hun bedstede waren ze met geen stok wakker te krijgen. Het was een echte winterslaap, want hun lichaamstemperatuur zakte behoorlijk. Een beetje ongerust, dekte ik hen wat beter toe en warmde de beddenpan zo af en toe eens op.

Na even bij hem te hebben gekeken, merkte ik dat hij nog maar weinig aanspreekbaar was. Hildegom liep mij met blozende wangen, maar uitgeslapen tegemoet. Ik schudde uitgelaten haar kleine handje. Ze had het even over de voorjaarsschoonmaak. Ze wilde mijn gordijnen afhalen en wassen en vooral, zelfs met prioriteit, alle boeken eens van de planken, want in haar winterslaap had ze af en toe een lelijke hoest gehad van al dat stof... nou ja... zeg!